yak bu şehri artık
sen gittikten sonra ne anlamı var
sen kokmadıkça toprak ve su,
senle buharlaşmadıkça
neyliyeyim doymayı ben bu sofralarda





çamur değmiş gözlerine bakarken
akıyor kirlendiklerim

hangi iklimde lekeledin kendini de
bu kadar leşe döndü anılarımız



hangi otobüste kaç kişiyle ’ben ’ diye cebelleştin?


ben senden çok uzakta esir kendi kendime
sen, zavallı bir karartı ardındaki yüreklerde
benim zavallı etimde acıyan özlemlerim



sillesine tükürdüğüm ,yak bu şehri !


ne işe yarar sensiz tran rayları.


söyle;



söyle, bu kadar kim kararttı gözünü
içimde sömürdüklerin nerede döküldü ceplerinden


kaçtelefon susadın başkalarına
kaç kez boğazımda kaldı adın da yutkunamadım...


kaç ihanet geç kaldım, akıttım bedenimden

uslanmadı aç gözün hep fazlası dedin ya...


gittin ya ulan !


yak bu şehri şimdi benle birlikte


soğusun içinde beslediğin köpek

yak bu şehri sen kokmasın




yak bu şehri yak ...








________


Gülşah Gayret



Tekirdağ