’senden ümit kesmem kalbinde merhamet adlı çınar vardır’
-sezai karakoç-

senden ümidi falan keseceğim yoktu bende kalktım kalbindeki merhamet adlı çınarı kestim
ve sevmeyeceğim bir daha diye bayaa bir efelendim
gölgem benden daha güzelken pes ettim
yüzün fener gibi aydınlanırdı senin
ufukta şimşek çakmasına aldırış etmezdin
gecenin bilmem kaçı olursa olsun
alıp başını giderdin
tabi ben o zamanlar gençtim
yatağımı düzenli, yüreğimi dinç tutmayı beceremezdim.
takatim yeterse kulağımın dibine gelen tüm lakırdılara karşılık vereceğim
mecazen söylüyorum
birgün g i d e c e ğ i m...

ah mirim!
kalbini yok yere kıranları
tepe taklak silkeleyeceğim
satır başında unutttum adını
daha ne yapabilirim?
seviyorsak aptallığımızdan
Karacaoğlana da küsebilirim
vay canına!
şimdi derin bir iç çekebilirim
içime, yani
sana doğru
şöyle bir süzülebilirim.
bilirim, bilirim ki
ikimiz birden bir romana konu olamayız
aklın yolunu biliyoruz
ama içten bir yol kazamayız
ben kalbine tünel kazmayı denedim,
olmadı.
Mark Eliyahu o şarkı da beni bağladı
yo yo yargısız infaz değil
yanılıyorsun.
gözümden yaş olup aktın,
hatırlamıyorsun...

ben sana mızmızlanamam
lakırdıdan hoşlanmazsın
hem baya baya büyüdüm
çok acıklı şarkılar dinleyecek kadar taştan yüreğim
seni vinçle aldırdım
sürüyor elemim.
dünya tersine dönse
biz yine yan yana geliriz
şoförün taksimetresini aynı hızla takip ederiz.
henüz sulh sağlayamadık ama
seninle izlemek için anlamsız bir sürü film sıraladım
gök kuşağı renklerini
sandığıma sakladım
senden ümidi keseceğime ümidi bıcakladım
katilsem suçlusu sensin
acıyı ben tarakladım...

.........

(şiirin devamı yarım)