Siz bakmayın yaşlı gibi göründüğüme
Aldanmayın sakın kafamdaki küfüme
Ben daha on dört yaşındayım
Tahsilim bitmedi ama doktor kıvamındayım
Aşinayım damarlarımdaki kanın her zerresine…

“Durun” dedim ama beni dinlemediler
Söz geçiremedim hücrelerime
Çoğaldılar da çoğaldılar
Sonra vücudumun her yanını sardılar
Saçlarım yumak yumak geldi ellerime
Geçen ay hepsini kazıdı doktor amcalar…

Önceki dönem okulda öğrenmiştim
Biraz da doktor amcam söyledi,
Hücrelerden ve plazmadan oluşan
Ama büyük çoğunluğu kırmızı su olan
Annemin domates çorbasına benzermiş kan,
Bence içimdeki çorbanın tuzu fazla olmuş
Annemin sabah yaptığı çorba mı,
Yoksa Tanrının gördüğü reva mı canımı acıtan?

Herkesin hücresi bölünmeyi biliyormuş
Benimkilerin bu yeteneği kaybolmuş
Aşmışlar kendi sınırlarını
Toplanmışlar bir araya, oluşturmuşlar urlarını
Büyüyüp koloniler haline gelmişler
Vücudumun her yanını işgal etmişler
Şimdi her gün ilaç veriyor bana hemşireler,
Soruyorum bazen annemin olmadığı yerde
Abla nedir bu benim başıma gelenler?

Bulaşıcı değil diyor doktorlar
Ama neden benden kaçıyor arkadaşlar
Neden aralarına almıyorlar top oynarken
Neden hep uzak duruyorlar,
Kanım çoğalmayı bilmiyorsa
Öğrenmemişse bölmeyi, bölünmeyi
Çılgın bir nehir gibi akıyorsa
Ben mi söyledim, ben mi istedim
Neden her zaman beni suçluyor, dışlıyorlar?

Annem ağlıyor bazen gizliden
Görüyorum ama görmezden geliyorum
Gidiyorum usulca odama
Beni görürse daha çok ağlar, biliyorum
Uzanıyorum yatağıma
Gözlerim tavanda asılı, dalıyorum
Düşünüyorum… Bir çare bulamıyorum
Salkım salkım kopuyor umutlar içimden sonra
Tutamıyorum gözyaşlarımı, ağlıyorum…

Akşam olunca, yılların yorgunluğu omzuna düşmüş
Doğuştan kadere küsmüş babam geliyor eve
Gülümsüyor, her şey yolunda gibi
Anneme çaktırmadan bir göz kırpıyor bana
Sanki yıllarca hasret kalmış gibi oğluna
Sımsıkı basıyor bağrına,
İçten içe kan ağladığını
Canından can aktığını, ben biliyorum
Biliyorum ama belli etmiyorum,
Çünkü halen nefes almaya devam ediyorum
Ne ayrı bir dünyada
Ne de başka Tanrının kollarında
Ben de bu dünyada sizin gibi yaşıyorum,
Bazen yoruluyorum ama
Yine de hayata gülümseyerek bakıyorum…

Sizden biriyim, LÖSEMİLİ deseniz de adıma
Son nefesime kadar da güleceğim, inadına...