Sisli bir aralık gününde,
Sabahçıların minibüsünün
En arka koltuğunun
En köşesinde,
Sevdalanmak yaraşır bizlere…

Hiç kimse duymadan,
Görmeden kimse,
Sessizce,
Ama
Çığlık çığlığa
Haykırabilmek içinden sevdanı…

Yaraşandır ,bize sevgimizi
Gözlerimizle söylemek,
Gözyaşlarımızı
Ve geceden kalan
Cigara dumanını,
Tek taş yüzük yapıp
Sevgiliye vermek
Yaraşır bize
Sonra,
Doğmamış çocuğumuza
Açlık adını koymak,
Ve yaşamak
Onurluca.
Bazen aç bazen tok
Her daim yan yana
Olmak
yaraşır bize…


Yüzünü cama sıfırlarken,
Bir gözün mülteci barınağını
Bir gözün sevgiliyi aramalı.
Biz işçiyiz,
Çayımızı demli
Ve çok şekerli içeriz
Acısına tutkunluğumuzdan değil
Uykuyu kovmak içindir
Demli çay,
Sonra cigaramız,
Tütünden gayrisi kurtarmaz,
Almış başını gider cigara parası
İçerken cigaranı
Dumanında
Sevgiliyi seyre dalmak yaraşır,
Demli çayına ,
Sevgilinin tatlılığından katmak yaraşır
Bize


Bulutlu gözlerinin
En karanlığında
Kendine pay çıkarmak,
Düşlerinin
Demirbaşı olmak yaraşır bize.
En yılgın halimizde
Dimdik olmak ,
Hiçbir zaman
Kamburlu olmamak gerek,
Tezgâh başında bekleyen
Sevdiğimiz
Bizi böyle görmemeli,
Bileğimiz çelik,
Umudumuz diri olmalı her daim.


Biliriz;
Her sabah aynı minibüs
Ve yine aynı koltuk
Ve en köşe,
İşte bindi diyorum.
Ne güzel yüzü var,
Yıkamaya vakti olmamış sanki?
Ama böylesi daha güzel
Hem dedim ya,
Biz işçiyiz
Gün ile gece farkımız yoktur
Kimimiz kömür madeninde
Kimimiz paslı fabrikalarda…


Ama şimdi,
Masum yüzlü
Yirmisinde
Beli bükülmeye başlayan,
Sevgimden habersiz sevgili,
Başını kaldırdı işte en sonunda
Yedi yıl sonra
On üçünde binmişti ilkin,
Ben on beşinde.
Şimdi ilk kez bakıyor yüzüme
Ve gözlerimde okuyor adını,
Meğer farkında olmadan
Alnımın yazısı sanmışım onu,
Alnımın her noktasına
Adını kazımışım
Ve gözlerimin karanlık köşesinde
Başköşeye oturtmuşum onu…

Tam yanaşıyor
Gelecek gibi
Bende kalkıyorum
Hani yer vermek yaraşır bize
Ama gelemiyor,
Olduğu yerde sırtını dönüyor bana
Gözlerinde inci değerinde
İki damla yaş ile birlikte.

Sonra yitirdim,
Binmedi bir daha bindiğim minibüse
Çok sonra öğrendim ki;
Kardeşleri üşümüş
Kar bastırınca,
Yakacak odun yokmuş
Kömür zaten ne gezer,
Minik sevgilim,
Sevdiceğim
Dayanamamış bu ızdıraba
Toplamış tüm düşlerini ,
Ateşe vermiş
Bir çöp tenekesinin içinde…