Ömrümün her evresinde
Pür-ü pak bulutların
Aheste gözyaşında ıslanmıştım
Ve sen, her zerresine muhtaç olduğum
Bir nefes iken bende
Külliyen mutsuzdu, umutsuzluğumda gece
Bir bir ertelenince düşlerimde masallar
Hayallerimle yunulmaktan bile
Acizdim son günlerde.



Sakın yanlış anlama,
Uykuya susamışlığımdandır
Zihnimde tarif edilmeyen bu pervasızlık
Düşüncelerimdeki durağanlık
Ve göz kapaklarıma çöken densiz ağırlık.



Yine de beraberdik
Sen ve ben…
Bembeyaz bulutların ortasında gibi
Pür neşeyken rüyalarım
Gölgenden, sanki yel değmişti yurduma
Kime söylesem anlamazdı nasılsa
O yüzden kimseler dokunmasın
Bendeki senle, aramdaki huzura.



Hem, biz değil miydik
İki farklı kültürün unutulmuş kimlikleri
Yüreğin tek sözüyle
Mağlup olurken hayata bakış çizgisi
Ne sen suçluydun oysa... Ne de ben…
Sadece,
İzahtan muaf, bir aşktı bizimkisi.





NÜS