Sözlerim Süveyda, belki de
evrenin bir köşesinde gizlenmiş
bir sevdanın iz düşümleridir

acıyı çok çok içtiğimden midir nedir
içime dokunan her şey ben kesilir
ben ise sen Süveyda
kalbimin kara lekesi
içimde filizlenen tomurcuk
kavuşamadım ya sana kuş gibi çırpınır nefesim
damıtılmış bir sevdaydı sana hasretim

asma yüzünü öyle ,
bunu sadece sen değil
kimse bilmez..
kimse önemsemez gölgesini
güneş çekilince anlar kıymetini Süveyda
ben seni gün doğarken sevdim...

kendi yazdıklarıyla içini jiletleyen birini tanımadıysan
bak işte o benim
senin yüzün asıldı ya, ya ben ne yapayım
yüreğimde sürekli asıyorum kendimi Süveyda

ve bil ki Süveyda
senin yüreğin şiirle yıkanıp
yıldızlarla süslenmiş
insan var iken aydınlıktır ya
gidince karanlığa dalar
şiirlerinde siyaha boyanmış kelimelerini
nasıl okurum ki o zaman?
nasıl okurum Süveyda

anlıyorum der sevenlerin
asla anlamazlar kimse sen değildir ,
acını hissediyorum kim diyebilir
usta birer yalancıdır insanlar Süveyda

aşk !
yaratana kurban etmektir kendini Süveyda
bıraktığı kendini
söke söke acıtarak koparır da gider
geriye aynalardaki solgun hayaller
avuçlarındaki solgun papatyalar
gidişlerin ardına takılı kalmış gözler kalır

yollar..
benim yolum tek Süveyda
dönüşlere gelince
sen dalarsın o yolların rüyasına
her insan gün gelir gider ..

yüzüne küsen aynalarda unutursun düşlerini
ve yanağına düşen göz yaşında
boğulursun..
şimdi gitmeliyim
kitabım beni bekler
bir gün ölebilecek olmanın mutluluğu ile
geceye uyanacağım
sen de uyu şimdi çok yoruldun
susadığın zaman uyandırırım

bakmam ve görmem..
kapatırım gözlerimi Süveyda
içimde seyrederim seni...



07.07.2014

Rasim Yılmaz