Ben, gecenin utanmazlığını sevdim

Karanlığa kendini feda ederken gölgeler
Gülüşünün sinsi ışıltısını

Koynuna astığı yıldızlarla
Övüncünü

Buğulu şarkılara eşlik etmesini
Sahiplenmesini kayıp ruhları

Ve sarhoşluğumla sendelerken
Yalnızlığımı okşayıp
Sarılışını sevdim

Ben, insanların gidişini sevdim

Telefonda üzünçlü vedaları
Eşikte yarım kalan anıları

Eksilen bardaktan
Sessizliğe dökülen şarabı

Yastığın soğuk yüzünü
Radyoda şiir gecelerini

Ellerinde bayraklarla
Güneşe yürüyenleri

Şehrin kalabalık
İç çekişlerini
Sevdim

Ben, aşkın dudaklarında taze yasemin öpüşünü sevdim

Gözlerinin giziyle içimi
Titremesini

Kirpiklerinin her buluşmasında
Ruhuma yaşattığı
Devrimleri

Yaslandığım omuzunda
Hayallerime şarkılar söyleyen
Sesini

Dokundukça, yaşadığımı hissettiren
Ellerini

Gülüşlerine saklı
Hüzünlü kemanın ezgisiyle
Gidişini sevdim

Ben, seni sevdim

Gecenin utanmazlığında
İnsanların yağmur sonrası
Unutuşunda

Körelen umutların
Yasında

Hayatla ölüm arasında
Çoğaltmanı sevdim

Bıraktığın aşka
Teşekkür ederim


Nisan Serap Muratoğlu