dağın ardına gizlenmiş
gök

dağ
gözlerimin

dayamışım sırtımı
sarı rüzgâra

gölgem geçkin benden
rüzgâr yorgun öfkeden

döndürüyorum dilimi
dertlerimle

dönüyorum kendime
yüzüm kelimelerin ekseninde

düşüyor
ruhumdan bir sesli harf

mevsimler sarı

yorgun ve sarı rüzgâr
ama mavinin göbeğinde
memelerini sallıyor bir kız

sarı

düşüyor özü
bir oğlanın

sarı

memeler
kızgın

yan yana geçiyoruz
iç içe geçiyoruz
içimiz geçiyor
içimizden geçiyoruz

düşüyor ruhlarımızdan
tüm harflerimiz

sarı

gotik bir heykel gibi
gidiyorum kendime

terk etmiş güzel sözler
şiirleri

hak etmeyenlerle beslenir olmuş
şair ölümleri

devriliyor gözlerimden
dağ

eskiyor tenim
birkaç resim
birkaç mevsim
hep o rüzgâr

sarı

gidiyorum
uzak ve sıcak
parçalaya parçalaya

yarılayarak zamanı
yaralayarak hayatı


Nisan Serap Muratoğlu