*



Biliyor musun canım?
Seni özlediğim vakitlerde hep o sandığı açtım.
Kokladım senden kalan üç beş parça eşyayı,
Paramparça eden.
Sonra yok eden.
Beni benden eden her şeyin bugünüm de saklı duruyor.
Özlediğimden sanırım.
Her gece aynı rüyayı görüyorum uzun zamandır.
Sen geliyorsun uzaklardan,
ben sana koşuyorum.
Sonra birden hiç olmamış gibi yok oluyorsun.
İsmini haykırıyorum,
sonra uyanıyorum.

Biliyor musun canım?
Öyle eskisi gibi şiirde yazmıyorum,
saçma geliyor çünkü,
seni anlattığım mısralar o kadar aciz kalıyor ki acımın karşısında.
Acım bile utanıyor acıtmaktan.
Ama yine de alışıyorum,
Hani hep derdim ya, ayrılık değildir yıkan, yarım kalan hayallerdir peşine takılan.

Yeni yazdığım şiirleri ilk sana okumuyorum nicedir.
Boğazımda düğümlenen aşk nameleri, acıma karışıyor.
İçimde can buluyor sensizlik.
Ciğerimi yakıyor işte be anla.
Oysa anlatacak daha çok anılarım vardı sana.
Biraz askerlik maceraları, biraz kaderin bana yaşattıkları.

Biliyor musun canım?
Hani hep derdin ya, neden güneşe bakıyorsun diye.
Her terlediğimde yüzümü sildiğin içindi, neyse.
Bir gün daha bitti, bir çizik daha attım sensizliğe.
Hâlâ güneş doğuyor geceye inat.
ve ben hâlâ bekliyorum terlerimi sen silersin diye.

Biliyor musun canım?
Artık yaşayamıyorum.