Ayrılığımın başkenti,
Sana bu şiiri derin acılarından yazıyorum,
Evet aynı oda,
Aynı kalem,
Aynı kelâm.
Girişi, senin bakışların.
Gelişmesi sevdamız,
Sonuç, ayrılık.

Ayrılığımın başkenti,
Sana bu şiiri yazmamayı öyle çok isterdim ki.
Bilirsin mutlu olmayı beceremem ben,
Güldüğüm anda yüzüme bulaşır hüzün.
Ve Bilir misin?
Hala yüreğimde iktidar son sözün.

Kırık masalım, titreyen elim ...
Ezberimde söylemeye korktuğum tüm cümlelerim,
Sigaramda ki son duman,
Sığındığım son liman,
Sana bu şiiri,
Yağmurlu bir geceden,
İzmir’in yıldızlarından yazıyorum.
Bu son olsun.

Ayrılığım başkenti,
Çok sevdim seni,
Ecel gibi boynuna dolandım bak,
Seni öldüreli çok uzun zaman ama,
Ben yaşamandan yanayım yine,
Toprak attırma kendine, kendi ellerimle.
Toprak yüzlü yarim,
Ben seni çok sevdim.

Şimdi çek git sende,
Uğrama bir daha şiirlerime,
Ne anlamı sen ol, nede sonuç ol son noktada.
Uğurlar ola.