Soldu bahçem
onu görememekten

göremediğim kadar gördü o

kavramaktan korktuğum soğuklukla doldu

biçimini aldı demir sıcağından

kapadım gözlerimi


bastırdı baskınlık

her yeri görüntüsü sardı

derinin altında çınlayan bir sesti

kimsenin duymadığı bir ses

erkenden uyanan ölmek

tuzla dokundu tutamamak

çocukluğumda biriktirdiğim

sefil kum taneleri gibi

başıboş ve sonuçsuz

şimdi kanadı sözcükler

sana dokunamadım


burdaki izlerine bakarak

senin hayallerini görürüm

ısıtılmış demirin

yaptığıdır güzelliğe nalet

dağlanır mutluluğum

uzar kayıplarım

huzurum savrulur caddelerde

kanıyordur ve un ufaktır


gözbebeklerimde eski bir korku

bir kaygı gecesi ...

öykümün ansız kaderdaşı

Yalnız

gece birebir yalnız

ışıklar söndürülmüş

salonu yalnız

yatak odası uykusuz şimdi üzgünüm özgürsüzlükten


Koyudur şiir

senin gözlerin kadar anlamlı bakar

işleyen denizdir şiir

altından topraktır

varlığın şerefine

içtiğim kadeh kadeh


Bölüşüyor beni zaman

keserek yerlerimden

habire yazılan kağıtlarda

ve sensizliktir komşum

arkadaşım çalan radyodaki hüzün ...