Kabus mavisi bir uyanış
sizden iyi olmasın, ya da iyi olmasın
gözlerinizden öperler işveli terim
düşerken dahi, en mağdur imgelerim
neticede iyi kalpli bir antrakt hayat

laf olsun torba dolsun diye tıkıştrılmış hayaller
derisini yemem, yemedim de hiç
ayıklarsanız bakarım tadına, hatta en uzaktan
en lezzetli kısmı gözleri, anımsıyorum
yüreğimin artığı, anımsayamıyorum
öpüp kaçan, gamsız meczup bana mı benziyor
ben / ben kötü bir adamım!
tutuklayın beni!

o sularda neredeydim öyle mi
yedi katlı bir kuyu inşası
bol bol karanlıkla sıvanan
ve sıvasında biraz ar
kurcalanmış bir kaç içi geçmiş aşk
birkaç kendini bilmez hüzün
diyorum ki :
ortada kuyu var yandan ağla!


Kardeş, kaybettiklerimiz buradan geçer mi?
çok oldu bekleyeli
yüz gece bir gündüz
daha kaç ölüm bekleriz ki...

artık kaç bin yaşındaysa bu özlem
beli bükülmüş ve ağzında yeni doğmuş bir gül
zannedersiniz ki canı yanıyor
canı yanıyor zannedersiniz, sanki canlı gibi
oysa, yoktan daha da önce yoktu

inceden bir sızı,
en güzel rüyamı kandırıp
yapışıyor sırtıma
pembe kanatlı bir tahrik böceği
yapma, yapma! ruhum kaşınıyor
yapma, uyanmam bir daha sana!
alacağın olsun, alacağımız olsun,
bu son olsun!
ki sondan bir önceki mutluluktur
en son ağrım.

ölüm mü daha karanlık
karanlık mı daha ölüm

ben buraları bir yerden hatırlıyorum
ben daha önce geçtim bu şiirlerden
okudum o yeni yetme ahitleri
siz söylemeyin, ben çiğnerim o güzelim itirafları :
dudak ölümüm gerçekleşti
biliyorum artık öpemem o soyunuk kalpleri...


Oktay Coşar