Dilime en aykırı kelimeler,
avazım çıktığı kadar, sitem birikirken.


Sende git,
Allah Aşkına git...
senden bir şey kalmasın,
Al götür,
Aşka dair ne varsa,
İstersen, yüreğimi de sök götür.
Paramparça kalsın umutlar.
yıkılsın masum düşler.
Gölgesi ağır düşen yarınlar.
Ve bana kalsın,
sancısı katmerli mazi.
Böylece son bulurken,
yarım kalmış bu hikaye...

Git...
Bende bıraktığın,
izlerini bile bile,
İçine sindirdiğin,
o ayrılık çıbanı ile,
kendi gölgende ezilerek...
Yaşanmamış say,
en çılgın geceleri,

Kulaklarında çınlarken, yürek avazım.
Sen umut topla.
Gurbetin çorak topraklarında...
Ben sana duacıyım,
kırk bin kere...
Beş vakit mahşere, uzar niyazım.

Giderken,
Hangi kapıdan geçse başın,
Hangi şehre uzanıp,
demir atsa gemin.
ardın sıra bıraktığın bu ah...
sürer izini sessizce,

Al götür,
Kükresin vicdanın,
o kansız yüreğinde,
Aşk ile çıldırsın,
amansız sızlasın,
omuz küreğinde,
Ruhuma sardığın,
bu dağ gibi sancı.

Diline dolansın ismim.
bu virane şehirde,
çürürken cismim.
Unutma!!!
Elbet bir gün,
asılır boynuna günahım.
Sen beni duyma!
düşünme!
görme beni,
Benim, fazladan iki cümleye,
mecalim yok,
ben, tükendim, tükendim artık.


Celal Şahbaz (yorgunkalem)