Namluya sürülmüş fişekler gibi
Surlarımı aştı açtığın yara
Uçuruma yargısız sürükler gibi
Derine işledi açtığın yara

Böyle sevdiğime pişmanım seni
Zehirli sözlerin öldürür beni
Neyleyim naçarım çürütür teni
Akmaya başladı açtığın yara

Sönerken ruhumda hayalim düşüm
Çırpınır kafeste çaresiz kuşum
Vuslatı olmayan yola düşmüşüm
Ocak ’sız haşladı açtığın yara

Kör değildim ama görmedi gözüm
Gamzene düşeli gülmedi yüzüm
Hazana çevirdi gelmedi yazım
Sevdamı boşladı açtığın yara

Sırattan nicedir ettiğin zulüm
Haritaya döndü sevdiğin yüzüm
Neyleyim evrildin geçmiyor nazım
Eceli hoşladı açtığın yara

Vuslat fermanını sen karaladın
Merhamet etmedin hep yaraladın
Sarsılmazdım yıktın çok paraladın
Sırtımı tuşladı açtığın yara

Bütün bu hallerim senin eserin
Aguya denk geldi senin Kevser’in
Sebepsiz sırtıma vurdu keserin
Ezeli düşledi açtığın yara

Her anı tutuklu günlerim oldun
Bahtımı bağlayan iplerim oldun
İsyana sürülmüş sözlerim oldun
Aşkımı suçladı açtığın yara

Hasretin uzayan ovası sensin
her şeyi bilirim havası sensin
Yalanın dolanın ustası sensin
Edebi özledi açtığın yara

kavgalı zamanlar dil pervasızdı
Sırrımız aşikar dilde sakızdı
Burama gelmişti doksan dokuzdu
Nihayet yüzledi açtığın yara

Celal Şahbaz (yorgunkalem)
31 ocak 2024