Aç gözlerini Aysel.
Bak bakalım.
Hangi renkte sana gece karanlığı,
Bana yağmurun sesi,
Ve
Suyun akışı...

Hangi makamda düşer kulaklarına,
Bülbülün feryadı.
düşündün mü hiç?
Isıtan ateş nasıl yakar,
Hayat veren su nasıl boğar.

insan,
İnsan nasıl kırılır en ince yerinden.
nasıl kırılır Aysel.

Aç şu gözlerini,
Gördüğün gecenin siyahı,
Benim duyduğum yağmurun sesi,
Bize aynı değil suyun akışı,
Senin pembelerin bana gri,
Hayat bana hüzün, sana mavi,
mavi Aysel...
Öyle bakma yüzüme,
İçimi nasıl bileceksin,
Aldanma yersiz gülüşüme,
Bu bende ki bahar değil.
gelen kızılca kıyamet.
kördüğüm bir gurbet.
Dile düşmüşüz,
Adımız geçiyor ulu orta,
Dedikodu arası,
Bıyık altı alaycı sohbetlerde...
Bir yalancı ahkam kesiyor.
Bu aşk hikaye diyormuş,
Susma Aysel susma...

Bütün senaryolar ayrılık üzerine şimdi.

Çok şey yazılıp çizildi adımıza,
Biz bilmezken, kan kusan ciğerimizi,
Kim bilecek Kim duyacak,
bizi bizden daha iyi,
kim anlayacak ?
Söyle Aysel...
Kim sökebilir bu gönülden sevdayı?
Susma...
Susarsak kin bağlar içimizde bir yer.
Kırılır gönül telimiz,
Susarsak...
Yarın biz, biz olamayız Aysel...
Biz olamayız.
Celal Şahbaz (yorgunkalem)