Bazen devadır her derde
Ulaştırır ki seni, hiç beklemediğin
Hiç ummadığın bir zamanın derinliğinde
Yıllardır ulaşmaya çalıştığın menzile,
Ömründe aldığın en değerli
En anlamlı bir hediye
Ve beklide yaşamdır avuçlarında
Sayılmıştır hayatına ömür diye
Masum bir dokunuş
Hayatını değiştirir hafif bir ürpertiyle…

Bazen yıkılmaya terk edilmiş
Ve usulca boynunu bükmüş
Kadere, yıllara yenilmiş
Hiç vuslatı olmayan bir bekleyiş,
Kör kuyu dibinde
Ümitsiz bir çırpınış
İsyanı andıran büyük bir direniş
Ve bir kahroluştur
Karabasan gecelere emanet edilmiş
Sevda tutkunu masum bir dokunuş…

Dokunduğunca yaşamak, yaşadıkça anmak
Andıkça o dokunuşu, huzur bulmak
Ya da hiç dokunamadan
Ve hatta sevdiğin simaya hasret
Hayal kırığı parçalarıyla kendini yaralamak
Yaşam sahnesindeki rolünü bulmak
Ya huzur içinde ya da dağınık hayallerle yaşamanın
Ve bir karara varmanın aşamasında
Kalemini kırmaktır
Küçük, masum ve sevdalı bir dokunuş…