kokunu yolla bana
buğusu sinsin bir asırı yalayıp yutmuş parmaklarıma
şehrinden kopup düş şu dört duvar odama buram buram
sitem yok,şafak karanlık,ben darda

kokunu yolla ,
hızlı intihar nöbetleri döneniyor daracık beynimde ...



kokunu yolla bana
bir bahanesi olmalı ölümün
soysuz sevdalar kıskanmalı
iyiliğe yoldaş olup kahpeleri ağlatmak, bizden ötekilere miras kalmalı ...



kokunu yolla bana ;

binparça olsun ay avuçlarımda,taşına yenilsin dağlar
durulansın genizde vuslat kokusu takınıp en nağmeli halini




kokunu yolla bana

penceremden sızsın soğuk bir yaz akşamı
gözyaşlarımdan elvadaları soyundurayım
türküsünü çalayım öksüz sazların telinden
acıdan beslenmeyeli asır devirdi dilim
acılarımı kokunla tıka basa doldurayım ...





kokunu yolla bana
yakışmıyor sözlerime sitem yutturmak
sözcüklerden daha kısa artık umudum
kaldırımlardan adımlarım silinmiş
avuçlarımın içi acıyla dolu tıklım tıklım ,elinde kalırım ...





kokunu yolla bana ;
sabahı bekleyen gözlerim oldukça yorgun


kokunu yolla bana ;
tel tel sökülsün kirpiklerimizden günahlar



hayli biriktim içime,gerildim...
kapısız bir ütopyanın önüne bir yatalak gibi devrildim ...



kokunu yolla bana
kavga sesleri kulaklarımda beslenmis
gölgem satır aralarında kalemine kanıyor
hüzün alnıma yapışık beynimi kemiriyor
okunmamış ferman bekliyor alaca karanlıklarım ,
iki gözüm kapalı ölümü beklemekte ...


...



sana can doğrarım canımın tanrıçası
dönemem tek başıma bu sürtük kaldırımların üzerinden
sürgün kalmadım kı göğsünün sol köşkünde nerden bilesin sevdamı
dipsiz bir geceyi vurmadık seninle vurmadık hiç topuğundan ...




kokunu yolla bana ;

hiç bir masaldan sıyrılıp gerçeğe uyanmadık seninle
anlasana bebeğe hasret kadınlar kadar batıp çıkıyor içimde acın
yolumu sorabilecek bi kelle dostum mu var
çıplak adımlarım
ölüyorum sana çıkmayan bu yollarda

sana muhtacım...






Gülşah Gayret










....