Ve kimi zaman
Aşk,şiirleri yazdırır acı acı...

Akan göz yaşların düşmeden daha toprağa
Aşk,kısar gözlerini ve yaslar onun omzuna başını için için...
Sen
sadece
ağlarsın...
Duyan
gören
bilen kimseyi...
Görmedim...
Duymadım...
Bilmiyorum...
Sen yalnız ağlarsın...
Yalnız
Ağlarsın...

Aşk
Çekilir aradan
Üç büyük kuralı o öğretmiştir sana
Sadece susar...
Susuzdur...
Ama dileyemez kimseden
Sadece susar konuşmaya,bağırmaya,haykırmaya...
ve
kucağında ninniler söylediği
Türküler fısıldadığı saf bir çocuğu
Şen kahkahalarla gömer toprağa.
İçini sorma
Göğüsünde o ilk ısırığın izi
Kulaklarında ilk yarım yamalak sözcükler
Dinmez
gitmez...



Önünde duran bembeyaz bir sayfaya baktırır ....
Ardından,öylece baktığın
Saniyeleri yaktığın kısa bir ömür üzerine
Ellerine
Kara bir yazıyı yazmayı öğretir...

Ama dedim ya
Kimse görmez
Duymaz
bilmez...

Senin gördüklerini
Senin duyduklarını
Senin bildiklerini...


Aşk,
Bazen Acıma sızan dı..
Acımasız bir andı !...
Hiç yaralarıma sızıp,sarmadı...

Senin bildiklerini
Benim bildiklerimi...
Kimsenin bilmediklerini...
sarmadı...