Oysa zaman
Ne çok eskiyor
Gecenin hüznü içinde
Cümleler kısalıyor
Soğuk bir düş çizgisinden
Sızıyor gün gibi
Dünden bir sevinçle
Düşle ve umutla
Derlenen gün batımları
Dingin ve sessizce
Yaslı bir karanlığa düşüyor.


Öyle
Usulca
Işıklar misali
Kendince dolar
En koyu mavilerden
Kalbim sen dalıp gitsen
Mutluluklara her şeyden uzak
Sevmek hem tüm bir yürek olarak.


Gün geldi uğurladın
Gün geldi uğurlandın
Bir seviden
Bir yaşamdan b/aşka
Bitesiye koştuğun
Olabildiğine ölümsüz
Sonsuz akan bir karanlığa.


Ey tüm umutlar
Ey varlığın sıcak duygusu
Sevenlerin yüreğinden
Hasretine tutkun
Özlemlerin özü
Mis kokular getirsem
Geceyi bekleyenler için
O Gizemli gül bahçelerinden.


Sabahına doğru
Seher yüklü bir gülüş
Belki de sadece
Dingin ve sessizce
Sular derinleşmeden
Bir bilsem
Nereden gelir
Bulup getirsem
Yürekten duyduğum
Hüzün kokularını
O eşsiz özlem çiçeklerinden.


Hiç bir şey bilinmez
Geçmiş zamandan
Ardın sıra
Akıp giden anlardan
Yine de durmaz
Döndükçe döner dünyan.


Eskiden de böyle miydi,
Böyle uzun
Böyle sabahına
Geç kalır miydi geceler.
Böyle miydi
Şimdi olduğu gibi
Güneşin battığı yerde
Umutlar da mı batardı
Mesela ansızın
Patlar mıydı bulutlar
Yeryüzü sulara
Sellere boğulunca
Nerede kalırdı
Yeryüzünde ki canlılar
Ne yaparlardı
Ölmekten başka.


Onlarda mı küserlerdi
Yeryüzüne toprağa
Yağmura, suya
Yoksa sessizce
Veda mı ederlerdi
Şu iki yüzlü dünyaya.


Bir de sen susma asla
Haydi söyle
Söyle inandığın o biricik aşkla
Her gecenin hüznü içinde
Ağlayan şu yıldızlar
Böyle terk edilmiş viran
Böyle kimsesiz yaban mı dururlar?


Belki de
Vedalar bir gün ölür
Sular seller çekildiğinde
Yeryüzü çiçekler açacak
Umutlar yeşerecek yeniden
Yeşilin bin bir tonuyla
Filizlenecek toprağın yüreğinden
Sevgi dolu bir dünyaya
Yemyeşil ve rengarenk dolacaklar.


Ve
O parlayan ulu yıldızlar
Işıklar saçıp yeniden doğacaklar
Söyle, beklesin aşklar,
Beklesin sevdalar
Beklesinler inançla beklesinler aşkla
Beklesin sevenlerin inancıyla
Uzun gecelerin kıyısında oturmuş
Umudun ışığıyla göz yaşlarını silenler var ya? ...