1
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
922
Okunma
Parktayım şimdi...
Hiçbir şey düşmüyor gözlerimin önüne
Hiçbir anıya evsahipliği etmiyor; yalnızlığımın kuytuları
Zaman; güneşe yapışmış
Gölgeler uzadıkça kayboluyor saniyeleri
Rüzgar yorgun; mavilikleri siyahı çağırıyor gökyüzünün
Solgun bakışlı bir martının kanadına yaslanmış denizin mis kokusu
Kavak ağacı belini bükmüş sanki
Banklarda ihtiyarlar cilveleşiyor anılarıyla
Gençler yarını düşünmeden gülüşüyorlar
Sanki zaman hep mutluluk şarkılarında güfte olacak gibi
Karşıdaki üstgeçidin merdivenleri insan seli
Kimileri çıkıyor merdivenleri
Kimileri inmekte
Acaba kim düşünür; kim hisseder bilmiyorum
Acı bir gerçek var ki;
Hayatımızın defteri saatin minesinde dürülmekte...
Metin Kaya İLHAN
Faroz
TRABZON
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz