Düşledim yıllar yılı hep, hüsn-ü bir ânın sen‘in,
İnleyen ruhumda nîran oldu hicrânın sen‘in.

Dil esîr-i hicrin oldu rûz u şeb gam hanede,
Bekler âh-u zâr içinde derde dermânın sen‘in.

İsmini kılsam tezekkür içime bir gün doğar,
Demâdem ufkumda parlar şems-i tâbâ’nın sen‘in.

Dîdâr-ı pâkine meftûn, nûrunun pervânesi,
Mekteb-i uşşâk içinde oldu hayrânın sen‘in.

Gülşen-i dünyada elbet gül solar bülbül susar,
Solmayan, âlemde ancak ol gülistânın sen ‘in.

Dehr’in fırçasına, yenik düşse de renk ve ahenk,
Nakşı ol nakkâşı, tavzih eder elvânın sen‘in.

Ne mümkün lafza sığdırmak maverâî ününü,
Semâvâtı arz’ı tuttu şöhret-i şân’ın sen‘in.

Derd-i aşkın dû cihânın devletidir sevgili,
Kâinata şâh olur, kim tutsa fermânın sen‘in.

Bir kalan divane gönlüm bir de bîtap cism-i cân,
Hâk-i râhında ebeden olsun kurbânın senin.

Ahmet BOZ
16.06.2014