1
Yorum
3
Beğeni
4,0
Puan
810
Okunma
Bir uzak diyâra düştü,derde yâr oldu gönül.
Mihnet-i cevr’u felekle,bîkarar oldu gönül.
Gâh olup âlûde-i gam,gâh-i derd-i hicrile,
Hane-i ten kafesinde,hayli zâr oldu gönül.
Düşlerken fasl-ı baharın,aslı yok gülzârını,
Sonu gelmez bir hazanda,soldu hâr oldu gönül.
Servet-i ömür biterken,eriyen karlar gibi,
Ah çekip, mahbûbe çeşm-i intizâr oldu gönül.
Bir fenadan bir meçhule akıp giderken günler,
Mevce-i tûfan içinde târümâr oldu gönül.
Tatmadan zevk-i hayatı bir nefes peymâneden,
Ateş-i hicranla cânım,ihtiyar oldu gönül.
Ahmet BOZ
05.03.2017
4.0
100% (1)
Cevap Yaz