...



soğuk bahçesinde çocukluk günlerinin
hiçbir ses germiyor gecenin perdesini

kaçış...
buyrukların buğulu nefesiyle, eskimiş izlerin üzerinden
rüzgarın eğdiği ağaçlar
solgun bahçenin biricik süsü

gürültüsüz ırmaklar ve onların tortulu hikayesi
sadık kalınamaz zamana

avuçiçi kadar denizi dağlara serpilirken gördüm
büyümek için gidilmeyen dağlara

zaman nasıl bir şeye benzer ki

beklenmedikler odasında aklın

ben bir yerde yere düştüm
belki de çakıldım. anımsamıyorum.

tel örgüde parmakları bir adamın, sigaradan sararmış
sarı çiğdeme benzete dursun kederi Gülten Akın
ben gördüm
kaçarken, saklanırken, dövülürken
titreyen ve o kır düşen tütün yaprağını

hep dağlara sarıyordu
şairler hep denizlere
içinden asfalt yollar küskün kaldırımlar
ve orada öylece duran bir ’o’ geçiriyordu
kimileri
sularca çalkanıyordu bir kol
nehirlerden alıç düşmüş gömleklerle
sökülmeler, kırışıklıklar, düğümler
hırka alıyorlardı omuzlarına sonra
pazarlar manastırlar ve çiçek ormanları bazen

ben oydum.
özlemek bağımlılıktır sevgilim yenilgi biriktirmek de

dağlara söylensin için var ne varsa
ya da bir kadının boynu için usulca sabahın en erkeninde
yarıdan sonrası ışık
yardan sonrası yarısı dünyanın

yarım




...