"Arsız bir gece sızlarken şakaklarımda
Sözlerin yığılıp kalıyor utangaç omuzlarıma..."







ne zaman düşse aklıma
esmer yüzünde
ezgin birer türkü gibi gözlerin;
gençliğimin destanını okur
telli duvaklı ağlarım sonra
gecenin yırtmacından fırlayıp
deli fişek gibi
yeniden düşerim yollarına...




kime bütün bu çalımı gökyüzünün
durup durup ne diye başlar yeniden sağanak
damlalar
hangi yorgun gecenin hüznünü yağmalar...




kırılır direnci çığlığımın
sesim yeni bir tufanla kısılır
varsın ilerlesin bu imansız kasırga
elbet bir gün savurur ilencimi dağlara...




sancısı dün gibi tazedir dudaklarımda
ödünç bıraktığın milyon kere öpüşün...
ne yapsam avutamam
boşluğa uzanıp öylece kalan ellerimi
bilirim çünkü;
hâtıramda her dem gurbettir gülüşün...




suskun bir kuş olayım şimdi hayallerinde
teninde yaralı bir ceylanı uyut..
çek çıkar gözlerimden mehtâbı
küskün çocuklar devşir bakışları erguvan
yeşil bir ırmağa aksın yeryüzü..
ve sen;
göğsüme üflediğin masalı unut!





Özlem Tarhan
6 haziran/2014