Ne kalp eski kalbimiz, ne beden eski beden
Ömür denilen zaman nefes nefes bitmekte
Ölümü tadan gider, geri dönmüyor giden
Gözbebeğinde güneş yavaş yavaş batmakta

Gün gün tükendiğini hissettikçe erkinin
Bir yılgınlık başlıyor sonlarında şarkının
Biliriz ki ecele faydası yok korkunun
Girdiğin kabristanda ne insanlar yatmakta

İnsanı anlamazsın, kim deli kim akildir
Kimisi zengin yaşar kimisi sersefildir
“Komşusu aç iken tok yatan bizden değildir”
Bütün iş ağızlarda helal lokma yutmakta

Nerede? Kazanırken duyduğun heyecanlar
Adını anmaz olmuş candan sevdiğin canlar
Neye yarar dünyada kalan saraylar hanlar,
Bu son yolculuğunda bir tek kefen yetmekte

Mesele insan olmak, yaşamı bilmek değil
Mesele ebet kalmak, geçmişi silmek değil
Zamanlı ve zamansız, mesele ölmek değil
Mesele bu dünyadan adam gibi gitmekte

İbrahim COŞAR