Milletin gözlerinin kör olduğu bir yerde,
Benliğini kaybeder insanlık her seferde…
Ülkem düşüverdikçe onarılmaz bir derde,
Kurtuluş savaşını kazanan o ruh nerde?

Bize bir haller oldu, doğru yolu gören çok!
Kazanç yanlışta diye doğru yola giren yok!

Dayısı olan çıkar saraydaki üs kata,
İnsanlar tembelleşti sırt üstü yata yata.
Akil olanın aklı baştan sona safsata,
Fabrikalar tükendi ellere sata sata.

Yalana inandıkça gerçekleri bilen yok!
Şehit analarının gözyaşını silen yok!

Özgürlük yollarında yürümek isteyene,
Dini duvar yaptılar ben çağdaşım diyene.
Atatürk ilkeleri hedeftir, anlayana;
Ne mutlu haykırışı yüreğinde duyana.

Ele şirin görünüp milleti atıyoruz,
Batıya yalakalık yaptıkça batıyoruz.

Yoksulluk insanlığın olmamalı kaderi
Ezene karşı sabrın ne zamanı ne yeri
Para, kılıç yerini aldığı günden beri
Ayakların altında ezildi alın teri

Yaşam kavgası her gün sürer kıran kırana
Gelecek, yarınları bu günlerden görene

Coşari kalem yine anlatmış dertlerini,
Gönüldaş eyler gönlün ülkenin fertlerini,
Tuzu kuru olanlar dökerken kurtlarını,
Zulüm işgal ediyor güzelim yurtlarını.

Ey halkım vaz mı geçtin millilik duygusundan;
Neden uyanmıyorsun bu gaflet uykusundan?

11.04.2024/Samsun

İbrahim COŞAR