...


vadiye uzanan kayaların eliften oyuklarını
divan değildi oturduğumuz
unutmadım uçta bir yerde duruyor şebnem

aynı iğnenin ucunu nazikçe bırakıyor zamana
ve plak kulağımıza fısıldıyor
metin olmalısınız
yüzleri eritip döken aynalar karşında
metin...
bu öğreti, buz olmadan asla tutulamayacak suyun

tahta atlarında demir süvariler
nektarlı vızıltısında kara kovanın ve bahçe bahar değil
bırakıp gidilecek uzun hazırlığımız

süslenen her şey kısalır
yükseltiyor insan durduğu zemini

ne kadar yanlış varsa o kadar ıslanıyor dilimiz
külden kalem yıkılıyor karşımızda
kanıt mı lazım
ölümü gösteriyoruz

Liszt çözmüş olmalı ritmin üst anlamını
ışık geçirmeden bin yıl daha
d ü ş ü n e b i l i y o r m u s u n u z

artırıyor parlaklığımızı ışıklı her şey gibi
bilgi vermiyor sezgilerimizi kuşanmış zaman




...