Sensizlik;
ağır ağır çökerken geceme,
Nefes almakta zorlanır bedenim.
Ciğerime dolan oksijen değilse ne?
Sen misin acaba aklımın tüm hücrelerine
ve hatta damarlarıma gizlenen?
Her kalp atışında vücudumda gezinen
Ve derinden
En derinden kulaklarıma söylenen...
Bir uçurum kıyısında çaresizce kurtarılmayı bekleyen adamın çaresizliği düşerken gözlerime;
Seni anmakta direnir sözlerim!
Kaç pusu aşmıştır,
Kaç tuzağı yarıp geçmiştir bilemezsin uykularım;
Sen dolu bir rüyaya kavuşmak için.
Tırnaklarım kırılırcasına kazıyıp geceyi
Avuçlarım kanarcasına tutunuyorum yokluğuna!
Ve gözleri
adeta cennete açılan bir kapı,
Yüreği;
bir güvercin misali ürkek sevgilim
Avuntular ince ince işlerken tenime,
Derimi söküp alıyorlar zannederim!
Yokluğunun tarifi zor, imkansız
Ölümü tarif etmek gibi anlamsız.
Zira ben yokluğunda öldüğümü hissederim...