Mevsimlerin elinden tutabilsek keşke
Ne güzel olurdu?
Bir çocuğu parka sürükler gibi mesela,
Yazı getirebilsek!
Belki erirdi dağların karı
Ve olur ya
Dinerdi anaların çığlıkları.
Mevsimlerin elinden tutabilsek keşke,
Ağustos ortasında
Saçlarımıza ak düşse
Yağmur karışsa gözyaşlarımıza
Gözlerimiz buğulansa örneğin.
Bir şubat gününde,
Çiğ düşse tebessümlerimize
Çiçek çiçek açsa yürekler
Ve efil efil esse rüzgar
Tir tir titrerken
Bir cami avlusuna bırakılmasa
Hiçbir gencin cenazesi
Ve;
Çağırsak da misafir olsa bahar!
Ne var?
Bir saatlik de olsa ısınsa içimiz,
Zaten bu hayatta ne gülmüş
Ne güldürebilmişiz
Kırmasa doğsa güneş
Bir günde iki defa olmaz mı?
Olur, olur da
Olmaz işte.
Çünkü bir düzen var işleyişte!
İlla üşüyecek cocuklar,
İlla ölecek babalar.
Şehirlere bombalar yağacak her gece
Biz durmadan sövüşeceğiz!

Mevsimlerin elinden tutabilsek keşke,
Kışı getirir
Yollamazdık bir daha.
Belki o vakit soğurdu yüreklerde nefret
Ve hatırlardık birbirimizi;
Hani diyorum bir ihtimal
Kaplardı içimizi merhamet ve minnet.