sizler hep uzaktakilere merhamet duyanlar
merhametiniz bile kendiniz için olanlar
yanınızdaki kaç acının kollarından tuttunuz
kanlarını avuçladınız eliniz kirlenme pahasına
,,,,,,,,


tek tekerlekli bisikletlere sordum yolları
tek yürekle atlamak nasıl bir şeydir diye
çukurlardan
,,,,,,,,


çocukluğumu süpürdü bir ölüm
gözlerim gelecekmiş gibi parmaklıklar arkasında
yazıyorum siyah bakışlarla
sensizlik
onsuzluk
avuçsuzluk
,,,,


parçaladın beni be annem
ne sen kaldın vücudumun her hangi bir yarasında
nede yüreğimi acıtan dalım
bir tek yapraklarım ağlıyor
oda dikenli
son bahar bile batıyor
kırlarımı soruyorum
çiçeklerimi
kuşlarımı
onları çoktan gökyüzüne kaptırdım
hala bekliyorum inecek bir gün
kanadı kırık bir kuş limanıma

,,,,,,,,,

sen ne kadar acı çektiğimi bilirsin
bilsen nasıl bir mutluluktur seni beklemek

,,,,,,,,,

neye mi sahip oldum seni sevince
sana özgü yaralarım oldu
sana özgü ayrılıklarım
sana özgü kavuşulmaz lığım