0
Yorum
1
Beğeni
5,0
Puan
1470
Okunma
nereden biliyorsun diyorlar ölümü
ben ölüme doğdum
içimdeki boşluklarla doldurdum toprak bir evi
benden başka herkes yuva diyordu
akşamları babalarına koştukları evi
onun içindirki içimi akşamları hüzün kaplar
gidenlerim geri dönmeyecek gibi
kalbimin bir ilk okulu bile yoktu
öğrendiğim ne varsa yaralarımdan öğrendim
(bir tek yetimlerinmi kabuk bağlamaz yaraları)
bir yaşımdaydım
yaşamı kaçırmaya çalışırken hayattan
ne zor şeydir bilmez yaşamayan
kendine geri dönmeyi
ilk beş yaşında gitti ayaklarım bir topa
öne doğru giden bütün adımlarımda zaten sadece onaydı
hep geriye gitti adımlarım
doğduğum eve çocukluğuma
akif tütüncü
5.0
100% (1)
