Tarih, koca bi yalnızlık aramızdaki
Bu kanayan duvar başkasının evi
Ağzını bileyen bıçak kimin
Ya bu durmadan yürüyen yol
Cesaretli sevmelerin şehirlerinde büyüdüm
Kendi gökyüzümden sesleniyorum arala pencereni
Kırık bir taraksa elin
Ayna niye göstermiyor diye üzülmeyeceksin

Üşüyen saçlarım mevsiminde dökülmüyor
Kalkıp giden ve oturup bekleyen yine kendim
Ne kadarsam, ne bulduysam, ne kaldıysa
Avuçlarına serdim
Sana ellerimden başka memleket yok

Gözlerinin suyu boşa akan
Bu yalnızlık ikimizin şarkısı
Zaman alnımızda koca yara
Aynı uykuyu uyur tanıdık ve yabancı
Seni aşka çok ucuza verdim

Sevgi kıtlığı bu büyüyen çıban
Ölüm sapanda taş,
Yanında patlayan kırmızı karanfil kimi zaman
İnsan kanı sokakları yıkamaz

Her dövüşün yumruğu aynı, cam kırığı sesimiz
Parmak uçlarımla geçtim uçurumlardan
Ellerin beni kendime itti
Çürüyor yaslandığımız omuz
Yaşamak hangi silahın bedeli

Kendimi yüklenip geldim
Taşıdığım başkasının yorgunluğuydu
Akşam vardiyasından dönen
Upuzun uzanan kirli hayaliyle geçmişin
Sana ellerimden başka memleket yok