nasılda arzı endam ediyor gecede hüzün.
gülen yüzlerin ardına saklanmış mutsuzluklar
ve uzun bekleyişler.
sigara dumanında savrulup bir karaftan dökülüyor kadehe umutlar.
arsız, hayasız, vefasız yüzler beliriyor duvarlarda sinsice.
bir yastığa gömülüyor başlar belki uyursam geçer diyerek.
rüyalar yapışıyor bu sefer yakana,
koşmaya çalıştığın ama koşamadığın,
yardım istemeye çalıştığın ama sesinin çıkmadığı haykırışlar karışıyor kara basan kabuslara.

biliyorum hiç bir şişe kahkahalarımın ardındaki hüznü saklayamıycak
ve hiç bir zaman gök yüzü benim için ağlamayacak.
bir sızı duyacağım taaa derinlerden,
düştüm diyeceğim yine kendime,
düşlerimden düştüm dizlerimin sızı bu.
kandıracağım herkesle birlikte yüreğimi de.
derken sabah olacak
ve her şey tekrar kaldığı yerden yeniden başlayacak…