Hangi tarihti, hangi gündü bilmiyorum.
Uzun zaman önce bıraktım zamanın yakasını,
Ellerimin kirinden tutunamadım.

Nasılda hevesliymişim ateşine pervane böceği olmaya,
Allah bile diyemeden yanmaya.
Yanan o parçamla birlikte senin de bir parçan yandı gönlümde.

Unutmak istediklerimi çoğalttıkça kafese kapadım ruhumu,
Kapadığım o kafeste bir parçan daha veda etti bana.

Deliler gibi severken, eşekler gibi sevda yükü taşıdım,
O semeri sırtıma vurduğunda bir parça daha gittin benden.

Sakin ve kararlı bir yalnızlığı bozmaya çalışırken,
Kanatlarımı kırdığında sen de benimle birlikte düştün umarsızca.

Hadi gülümse demek hep kolaydı sana,
Sen gülemediğinde acılarına,
Gözyaşlarımla uğurladım bir parçanı daha.

Aldığım her derin nefeste küfürler savuruyorken hayata,
Sessiz kaldığın için gömdüm senden bir parça daha.

Lal olmuş dilimden dökülen çığlıklara ahraz kaldığın için gitti bir parça daha.
İki yol vardı önümde,
Biri sana gelen diğeri senden giden.
Ben ortada durduğumda gel demediğin için gitti bir parçan daha.

Küstah ve kendini beğenmiş öfke kalkanını kullandığında
Bir avuç toprak örttü senden kopan parçanın üstünü.

Herkesi kalbine yakın tutarken
Cepte saydığın beni farketmediğinde
Karıştı bir parçan daha değersiz çakıl taşlarına.


Hükümsüz şiirlerin faili meçhul katili olduğunu bile bile
Şarkılarımızı yalancı çıkardığında
Notalarla birlikte bir parçanı daha saldım semaya.


Aklımdakilerle kalbimdekilerin savaşında
Ruhum ağır yaralanmışken
Üzerine sen eklenip allak bullak olduğum gün kaybettin o savaşta bir parça daha.


Yaşanmış fakat sonlanmayan bir masal aşkının kahramanı yapmışken seni,
Soytarı olmayı seçtiğinde masala gömüldü bir parça daha.

Bir parça, bir parça, bir parça daha derken
Ve sen öldün tamamen.