Öyle günler olacak ki küçüğüm
Pembe panjurlu evler göreceksin
Kapılarında kocaman menekşeler
Minik bir serçe, badi parmağına konacak, küçüğüm
Avuçlarında kıpırdarken, uçmasını isteyeceksin
Gramofonda adını bilmediğin çocuksu Fransız şarkıları dinleyeceksin
Salonlarda balo havası olacak, küçüğüm
Düşlerinde, vals eden genç çiftleri hissedeceksin
Böğürtlen bahçesinde kendini yitirdiğin olacak, küçüğüm
Komşunun ağacından çaldığın erikleri aklına getireceksin
Kırmızı bisikletini alıp kaçarsına süreceksin
Arkana baktığında dört bi yana saçılmış misketler olacak, küçüğüm
Paris sokaklarında ıslak kaldırımlar düşleyeceksin
Şekerleme dükkânlarından geçeceksin
Üstün başın, vanilya kokusu olacak, küçüğüm
Sınıfındaki Delmare gibi küseceksin
Büyükbabanın, portakal ağacına kondurduğu salıncağa bineceksin
Düşene dek, tutan kimseler olacak, küçüğüm
İki dudağını büzüştürüp ıslık çalmak isteyeceksin
Karşında Delmare’yi görünce kıpkırmızı kesileceksin
Piyanonun karşısına oturup parmaklarınla dokunduğun yerleri sileceksin
Ama hala masada duran doğum günü pastanı üflememişsin!
Tam istediğin gibi; frambuazlı
Merak etme! Kestikten sonra hemen yiyeceksin
Endişelenme! Belki de Delmare hediyesini alıp gelecektir, nerden bileceksin?


HAKAN AYDIN