Hazreti Fuzuli, senin şahsında
Leyla ve Mecnun’a, bir kaç sözüm var
Acınır yapsan da, figan bahsinde
Masaldır yazdığın, ilmi tezim var

Bir atlı süvari gelmiş hanene
Şahın mektubunu iletmiş sana
O an “Huma Kuşu” çökmüş önüne
Baştan bu nameye itirazım var

Demişti mektupta bakir söz yarat
Arap, Fars diliyle bir kıssa var et
Geçmişti oğlunla eline fırsat
Senden "söz", oğlundan eşsiz çizim var

O an neş’elendin kalem şad gibi
Demler içindeydin Keykubad gibi
Bir destan istendi kırk Ferhat gibi
Sipariş üstüne malum manzum var

Leyla kış görmemiş Yasemen sende
Mecnun hazan görmüş bir çimen sende
İkisi de eşsiz kahraman sende
Yaratma gücüne hürmet arzım var

“Çok laf yalanlıdır çok malsa haram”
Dört bin beyitten çok yazdığın kelam
Mecnun’a verdiğin dert olsun çilem
Gam yükünden büyük artçı sızım var

Alınca Bağdat’ı Kanun Koyucu
Döndü İstanbul’a kalemin ucu
Ünlendin cihanda bunun sonucu
Gerçekler bilinsin buna lüzum var

Görmeseymiş Mecnun Leyla’yı bazen
Sel olup akarmış yaş kirpiğinden
Anmasam….! kan damlar… kan! yüreğimden
Ömründen bin beter benim ruzum var

Kays’ta bir damlaydı, bendeki pınar
Dert çekmedi Mecnun, sendeydi hüner
Görse çektiğimi, raconu söner
Kerem’den, Ferhat’tan beter yazım var

Yazmışsın hulasa Fuzuli masal
Sanma bu masala olmaz bir misal
Yüz bin Leyla gelse olamaz emsal
Ruhumun ikizi iki gözüm var