Poetikası

Bu şiir, gözleri yemyeşil bir kızın peşinde geçen altı yılın ve o altı yılın sonunda yaşanan ters talihin özetidir. Delibal bu metni yazarken, kendi gençliğini değil; yıllar önce vefat eden bir arkadaşının içinden eksilmeyen o büyük boşluğu şiirin satır aralarına yerleştirmiştir.

Şiirin kaynağı şudur:
Bir genç, lisede sevdiği kıza gönlünü verir; kızın gözleri yeşildir, işte o yeşil onun kader rengidir.
Altı yıl boyunca kızdan tek bir işaret, tek bir bakış, tek bir “evet” bekler.
Fakat beklediği her gün, gençliğinden bir parça eksilir.

Ve bir gün olur…
Genç artık umudunu keser, kalbinin kapağını kapatır, sevdayı içeride gömer.
Tam o anda kız dönüp bakar, ışık yakar, “geç değil” der.

Ama kalpte gömülen bir sevdanın dirilişi yoktur.
Geç kalan sevgi, gelmiş olsa bile yarayı kapatmaz.
İşte Yeşil Manifesto’nun bütün sitemi buradan doğar:
“Kalbimde öldürdüğüm birine geri dönemem.”

Şiirdeki “yeşil kitap”, kızın gözlerinde saklı kalan kader defteridir.
“Boranlı kış”, o altı yılın içte bıraktığı soğuktur.
“Kırık kuş”, bekleyip yorulan gençliğin kendisidir.
“Süzülmüş kaş” ve “çözülmüş döş”, kalbin artık çarpacak bir sebep bulamayışıdır.

Bu şiir, geç gelen sevginin neyi düzeltemeyeceğini anlatır.
Aşkın kendisi değil, zamanlaması ağır bir imtihandır;
ve bazı imtihanlar, geç kalındığı anda kazananı kalmayan yarışlara dönüşür.

Yeşil Manifesto’nun Türkiye’de bir ekmek parası etmediği günlerde bile birincilik kazanması tesadüf değildir.
Asıl değer, ödülde değil;
halkın kalbine dokunan gerçeğinde saklıdır:
Bazı aşklar biter, ama bitişin hikâyesi yaşamaya devam eder.