Her yeni yılda toprağın yeşilinden,

Tohumun ucuna yükselişim de,

Dua ile inanç ile dokunurum sana,

Ve dökerim tomurcuklarımı...

Bir sonraki bahara,

Kuru dalların arasından yüzüme,

Vuran bahar güneşim.

Canı çıkmaya az kalan son hücremi,

Alır sıcaklığıyla doğanın koynuna,



Filizlenmeye uzatır.

Serpilir filiz her bahar gibi...

Aldanır.

Bağ bahçenin güzelidir.

Örnek çiçektir canla başla...

Serpilir mis verir alana...





Güneş düşer tepeden soğur çiçek,

Herkes evine çekilmiştir.

Yanına kalan bir kendi

Bir sonraki bahara...



Ha ölü...

Ha dirilecek...

Yaşamı koklayacak zaman

Dur desek durmaz

Canlan desek yeniden, boş bir umuttur...

Her sabah benimle birlikte uyanan