Sabah erkenden giderdin ocağa,
Akşama kadar yorulur gelirdin eve.
Bir elinde ekmek,
Diğerinde oyuncak.
Sarılırdım o kapkara giyisilerin altına sinmiş yüreğine.
Üzerin kirleniyor kızım! Sarılma, diye kızardın bana.
Ama ben dayanamaz yine sarılırdım sana.

Bugün bembeyaz olmuşsun baba.
Temizsin ilk defa.
Yüzün bembayaz, ellerin soğuk.
Seslendim sana, açmadın gözlerini.
Açamadın, son kez daha.

Önce haberini aldık, geldik koşa koşa.
Sonra bekledik, saatlerce bekledik.
Toprağın binlerce metre altından, sen çıkarsın diye.

Bugün bembeyaz olmuşsun baba.
Sarılmak istedim ama yapamadım.
Kömür kokmuyordu kefenin.

Evimize ilk defa bembeyaz gelmiştin baba.
Elinde ne ekmek ne de oyuncağım vardı.
Kızmıştım sana, unuttun sanmıştım.
Annem sarıldı kocamanca,
İşte o an hissettim,
Yüreğimde hiç kapanmayacak boşlukların varlığını.

Bugün evimize yine gelir misin baba.
Bir elinde oyuncağım,
Diğerinde ekmek olsun ama.

Bugün evimize yine gelir misin baba.
Beyaz değil ama,
kömür kokunla.

-Büşra ÖZEREN