Işıkları söndü bugün dünyanın
Gökyüzü karanlığa büründü ansızın
Yere göğe sığmayan binlerce can
Altına girdi kara toprağın

Kapkara yüzlerde ışık saçan gözler uyudu
Körpecik bedenler yerin altında düğüm oldu
Kocaman şehir sessizce ölüme büründü
Gözlerden yaş değil kan düştü

Sokakları kömür kokan koca şehir
Ekmek diye sundu eceli
Bilmem, nasıl koruyacak bunca yetimi
Ya o küçük tünel!
Neresine sığdırdı bunca şehidi?

Sirenler çalınıyor kulaklarda
Yaşı kaçmış sorusu akıllarda
Kasıt var mı ihmal var mı bilmem ama
Giden geri gelmeyecek bu yolda

Sokaklarda çocuklar babasızlığına ağlar
Anaların yüreğini kocaman alevler dağlar
Sorarım size yüksek yerlerden "bakan" ağalar;
Küçücük yüreklere bu acı nasıl sığar?

Yarın kameralar gidecek buralardan
Herkes ne giysem ne yesem derdine düşecek
Ben bu ölüm kokan şehirde
Baş başa kalacağım yetimlerimle