Ve,sustum....Aşağı yukarı,tüm yüreklerin son durağı burası...yakılıp,yaktıktan sonra mola...bazılarına mola ama,hiç susmayan bir kanarya gibi yürek...illa da yarım elmasını tamamlayacak bir yürek arıyor...Nedense,sevda kervanları,hep gecenin o efsunlu saatlerinde çıkagelir...Sevilene dair,bir iz,obje,göz,koku,hatıra düşer yüreğe...kahpece mi desem sinsice geldiğinden...iyi ki geliyor mu desem,herşeye karşı ayrılanların hala sevgili olduğundan...ne desek ki...Ve bazen silkiniriz birden...ne oluyor yahu bana,dercesine...kaçar mıyız..kaçamaz mıyız...kaçmak istemez miyiz...Şaire,kaçmak isteyenlerin duygularını sarmalamış dizelere...Hem de,meşhur tabirle,tası tarağı toplayarak...Maalesef ki,o objenin günahı ekilmiştir yüreğe...gemiler yakılmış ve arkaya bakmamak üzere o diyardan kaçılmıştır...Ve,yakıp,yanmanın mevsimi başlar...nedendir ama,intikam mı desek...elmanın yarısını arama çabası mı desek...her yüreğin kendine özel bir yakıp,yanma proplemi veya çıkış yolu vardır...Eserde,yan ve yak,diyenlerin yürek tercümesini okuyoruz...Ve,üç kuruşa satılan ucuz aşklar,diye dillendirdirilen pişmanlıklar veya işte böyle,denilen intikamlar uğruna çekilen,çektirilen acılar...Ha yaşadım ben aşkları,ha yaşattım ve üç kuruşa sattım yüreğimi denilen durak,mola veya son istasyona gelivermiş yürek...

şairem,sosyal ve psikolojik bir tahlile muhtaç tercüman olduğunuz sevgi bilmecesini mısralara döküvermişsiniz...Sustum kavramı,yüreklerin gelebileceği ruh halinden bir kare...

Tebriklerim,bir yüreğin başından geçenler masalı,üslubunda,tercüman oluşunuzdaki hüzünlü sona gelişlerin betimlenmesindeki paylaşımınızaydı...selamlarımla...