ucu bucağı görünmeyen dipsiz bir deniz gibi....

dizeler arasında kalemin çok iyi tanıdığım kişiliği öyle hüküm sürüyor ki...

aslında attığı o noktaların altında gözlerinin uzaklara dalışı ve düşünüşü geliyor aklıma...

akdenize bakarken yazılmış bir şiir gibi geldi bana...

nereden çağrışım yaptı bilemiyorum ama öyle....

hocam/abim/ dostum diyeyim... kutlarım saygılarımla nicelerine

Bedenimiz zamanın kayıt tahtasıdır. Her geçen saate, her geçen güne, geride bıraktığımız her ana görünmez bir el çizik atar. Tıpkı askerin şafak defteri gibi. Yıllar geçtikçe artık, çizikler üst üste ve daha kalın çizilmeye başlar. Sonra aynaya bakamaz oluruz ve yıllar gönlümüze, bedenimize ağır gelmeye başlar, taşınmaz ağırlıklar yükler sırtımıza. Bizler o ağırlığın altında ezilmeye, eğilmeye başlarız. Velhasıl yüzümüz, bedenimiz, ellerimiz ve ayaklarımız hakkına razı olurcasına duruma rıza gösterir. Ama gel görki gönlümüz ayakları bağlanmış bir kurbanlık gibi çırpınır durur göğüs kafesimizde, bu durumu bir türlü kabullenemez ve hayatın gerçekleri ile yüzleşme anı başlar. Hayat başlar saymaya; bu güne kadar hep sana idi, şimdi bir sana iki bana, bir sana iki bana... İşte hayatın o iki bana derken kendine aldığı her fazlalığı biz orada görürüz ilk ve alıp yaşamaya mecali olmayan bedenimizle gönlümüzün savaşını yaşarız.
Saygıdeğer şair dostum Kaşif Kani ERTÜRK yukarıda böyle bir tema üzerinden güzel bir şiir kaleme almak sureti ile her canlının normal şartlarda yaşaması muhtemel bir duruma dikkatimizi çekmektedir. Tebrik ediyor en derin saygı ve selamlarımı gönderiyorum üstadıma...

Bazen yürür , bazen koşarım
Unuturum yaşımı başımı biran
Kendimi yarış atı sanır coşarım

Aşarım bazen sarp kayalardan
Bazen de düz yol da şaşarım

Bazen oturur ağlar
Bazen de ağlanacak halime güler -oynarım

Günaydın gönül dostu o kadar güzel şiir ki anlatamam bazen yarış atı sanırız kendimizi nereye koşarız oda bilinmez sevmenin beter olduğunu unuttum ben sanırım sevgiyi diyorum bu kaleme kocaman saygı sevgimi gönderiyorum :))