1
Yorum
8
Beğeni
0,0
Puan
1092
Okunma
bu günü kendime ayırıyorum
kimse gelmesin
yakamdaki turuncu
gökteki beyaz
aklın kıvraklığı ile beni sevindirecek
yaşama sevincim
kimse gelmesin
insan nereye sığınabilir her şey olmadan
bir söz söylemeden
anlatmadan meramını
nereye kadar kudurmanın suyu
biraz üzülsem
yalnızlığın içine kendimi
zaten öyledir diye
içi ile söyleşen aynı adam
zorlamadan
bırak birini ırmağın kıyısına
birini de köyün yokuşuna doğru
rüzgarlar bildiğini söylesin
çık git
benliğin çoğul borazancıları bizi incitmeden
hem biz kimiz
ne oluyoruz ki bir mutluluk anı için sayfalar kapatıp
yeni rüyaların içine girecekmişiz
çok olmadan
çek git
şiir ağzıyla yalpalayan kuşları seviyorum
haberler getirip
bir his aralığında yaşayan ölüm
bizi de götür
avutan sonsuzluğun salıncağına.
Cevap Yaz