ağlarken yüzümün acı tuzunu
içimdeki tufanın gam yükünü sorma



ölüm kusarken kirpiklerim
uyuma savaşında tutuklanan öfkelerimi
tamamlamaya çalıştıkça ardarda büyüyen Veysel aşkını sorma

kanarken kıyısına tutunduğum yaraları
beyazlara küfredercesine çırpınan karaları sorma

fayda bulamadığım çıkmazlarda kalakalışlarımı
çul ararken çıplak kalan susuşlarımı sorma

utangaç sancılarım büyüyor an be an
ve bir çocuk tutuyor çökmeye utanan omuzlarımdan



etekleri aydınlanıyor kafamı vurduğum duvarların
ve tebessüm izni yok birlikte dinlediğimiz hiçbir şarkının


ciğerimin harmanı oluyor direnen eşkiya ölüm
yarım gazete parçası gibi savruluyor amaçsız bakışlarım
aklanmıyor direnen öfke , bitmiyor ömür kavgası

irinlerin arasında kalan bir dünyaya sürükleniyor cismim


zor zorbayla baş etmek
baş vura vura zor hesabını ellerinden ayıklamak


zincire vurulmuşken dönekliğini tokatlamak alnının çatısından
kendi gürültünde aydınlığı öpmek
kimseden helalllik beklemeden kederine zincirlemek kendini nedir sorma


boş silah kadar yorgunum şimdilerde
şahidim anamın ağaran saçları
habersiz kalan mektuplar kadar da yalın üstelik
bitkin iki elim , sokakta acı emziren siren çığlıkları


bana kalan ;

yarım sigaram,birazda artakalan yamalı düş kıymıkları





Gülşah Gayret