3
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1616
Okunma
Pehil nehri kenarında ve saçların kuzguni
hikayesi vardı adının isminden daha gizemli
nesnelere kelime ile dokunduğumda benim olurdu
adımı her andığında senin
yeşildi dumanı tütene
altından Pehil akardı
yosun tutardı
kızıl alevle
kilit
taşı
düşene kadar
kırık ezan sesi hatırlatır seni
kıyamı vardı köyünün
ışıltısı gözlerinizin
Pehil akardı her sabah
gün batana kadar
gözlerinde dokumadan bir ölüm
akıyor nehir kenarından şehrin
bayrağınız dalgasında gurur
ülkenin adı var
gülümseme yüzünde kırık
Sakarya mecrasına göçüyor
hayalinde Pehil
(Alija’ya Bosna’ya gurbet çekene_ Mayıs Sakarya ’14)
5.0
100% (3)
Cevap Yaz