Bir kaç gündür aramız açık
ondan ben benden o kaçtı
mızraklar attım
köprüler yıktım önünden
fi zamandan tarihler geçti
araya başka sevgili bile girmedi
doğaçlama diyorlar ya
yeni moda ahacık yazıyorum
elim klavyenin damarlarında
esrik geziniyor
ilk adımı ben atayım diyorum
aylar geçti yazmadım
bir dize bile
acemiliğim bundan
özür diliyorum ekran karşısındakilerden
şiire ara yaşama mola verdiğim günlerin acısını
çıkarıp atıyorum tüm günahlarımı
tövbe ediyorum müslümanca
vaftiz oluyorum hristiyanca
şiire dönüyorum arşa
şebi aruz deyin istiyorum Rumice
nesire yakın olsada harfciklerim
alışacak ellerim kalemin kertesine
nasipleneceksiniz inanın bundan sonra daha güzelleriyle
dediğimi yaparım
sözü önce kendine verenlerdenim
arşa dökeceğim mensurlarımı
sura kadar davudi çıkacak tüm kelime şakırtılarım
şiirim beni bağışla bu kadar uzak olmak
ama bilirsin ki tüm bu olanlar
istenmediklerden
özür dilerim yinede
en derinden
kelimecikler artık dizilin
bu fani önünde
şiirime harç sözüme tuğla olun