1)
İstanbul deryasında martılar yüzdürdüm
Gemilerdi kale surların da fezada
Artık gerek yoktu kütüklere
kibritler yeterdi ok atmalara
Yanan bin kale bir yüreğindi
2)
İstanbul un iki yakasını ipliklerle diktim
Arasında eteğin suya değmesin dedim
3)
sanki istanbul gözlerin iki yaka bir çok bilmece sokakların
çok kalabalık bir kargaşa
yine sen istanbul gibi bak
bil ki kıyamet burdan kopacak
4)
istanbul ol gel bana fatih ol
gönlümde toplar parçalasanda istanbul
beni bırakma bizans etme kendine
5)
seni fatih değil
ben fethederim
biristan
benim yurdum
seni artık bende bul
6)
Fecr vakti uyandı şehir
biz ki renklerin hiçin dedi
derdlerimden daha derin
Galata’dan Kız Kulesine gölgelerin
altı kocaya da yar olmayan
kahpe bedenin
kan kemik sicim gibi
yüzer gemilerim akışkanlığında akşamlarım
tenim uyanık rüyalarımda değer rüzgarın
7)
Her sabah kalktığı yerden uyanırdı
yalnızdı ayazdı yüreği ısıtacak har aradı
gün batarken dönerdi eve
yeniden dönmek için bırakırdı
akşamladığı diğer evlerde
kimi zaman bir künye
üzerinde cisminin harf hali yazgılı
bir sebebi olmalıydı bu nisyanın
evde bulamadığı hissiyatın
tesellisi yedinci koca
hem hal oldu
diğer altısına benzemiyordu
künyeyi alıp dönmeyecekti ev in e
kement olmuştu bileğe
bu künye
ve yüzüğe parmak
artık kadındı künye üstü
yazgılı keriman
yorgan çekti altısına birden
yeni güne uyanmanın mutluluğu ile

*Şehri İstanbul’un yedi tepesine 7 şiir