Ölüme çeyrek kala gelen aşk
Ansızın kapını çaldığında
Hiç düşünmeden, kapat suratına
Belli ki o senin Azrail’indir…

././././././.

Hayatın vebalini taşırken sırtında
Aniden çıkıverirse karşına
Çarpmak isterse sillesini,
Vurmak isterse hançerini en derinden
Direnme, kabullen.
Çünkü ne kadar dirensen, kabullenmesen
Ne kadar da kaçmak istesen köşe bucak
Boşuna…
O seni mutlaka bulacak…

Zamanında yaşayacaksın o duyguyu
Kıvamındayken tadacaksın
Demini, tadını iyi ayarlayacak
İnce belli bardakta yudumlayacaksın
Ömrünün takviminden
Bir yaprak da onun için koparacaksın
Gerektiğinde gülecek,
Gerektiğinde ağlayacak
Ve illaki gerekiyorsa
Zamanında unutacaksın
Ama onu mutlaka tanıyacaksın
Kaçış yok…
Nasıl olsa bir gün kapını çalacak…

Bomboş geçerse koca bir yaşam
Gönlün hiç tanımazsa,
Hiç tatmazsa o duyguyu
Hep ertelemişsen ömür boyu
Bu, senin eksikliğindir.
Ve gelmişse kapına zamansız
İşte o zaman celladındır, ecelindir
Yaşarken, cehennemde yanmanın ta kendisidir
Düşün…
Namlunun ucundayken ve
Ölüme çeyrek kala gelen aşk
Ölmeden yaşanan kıyamet değil de nedir?
Tanımı budur, böyle olur ancak
Ve ölmeden senin kıyametin olacak…