seni unutmamı bekleme benden
yıldızların düşeceğini bekle güneşin söneceğini
okyanusların kuruyacağını, kıyametin kopacağını
ama asla seni unutmamı bekleme benden
o kadar eminim ki kendimden şüphem yok sevgimden

kendi canıma sıkmam kurşunu darağacımda ipimi çekmem
canım ilk ve son defa seninle mutlu oldu
unutmak bu kadar kolay olmamalı
unutmamalı seven sevilen unutulmamalı


seninle Kaptan oldum
kalsın öyle ömrümün ahirine kadar adım
papatyayı seninle sevdim
ilk sana ağladım ilk sana yazdım unutmam mümkün değil
kalem, kağıt ve ilham olarak sen
şair ya da yazar olmak hiç de bu kadar kolay değildi
sen varken sayfalar bir kalemlikti sana bakıp yazıyordum
aşığım delicesine ölürcesine çatlarcasına seviyorum
unutmak yok sözlüğümde, ölmek var unutmak yok

Elazığ’ı seninle sevdim
seninle ama sensiz sensiz ama seninle
omzuma çarptığın gün kutsal bildim değdiğin yeri
unutmak mümkün mü akıl kârı mı
seni unutmamı bekleme benden
çok beklersin onu diyorum anla
kıyamam yokluğunda dahi sana çok şey borçluyum
inanılmayacak kadar değer kattın bana
ilk defa her zerreme değin sevildiğimi hissettim
bu nasıl bir hissiyat ki hala tesirindeyim hala esirindeyim
senden sonrası yok, emin ol başkası imkanı yok, bil

seni unutmamı bekleme benden
kendimi unuturum seni unutmam
bu kadar eminim kendimden hala seviyorum seni
bu can bu bedende olduğu müddetçe bu kalp çarptığı sürece
bu akıl bu başta olduğunca mümkün değil unutmam

seni unutmamı bekleme benden
aklımı alabilir misin başımdan
aşkını gönlümden silebilir misin
imzanı geri alabilir misin hayatımdan

bu bir yemindir sen üzre yapılmış
kutsalımsın