4
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
1328
Okunma
İçimde/kini büyümüş bir çocuk inkâr ediyor beni,
Al/bayım diyor, yerden aşkın düşen apoletlerini,
Ayakları dengede dursun diye altına kül tablası konulan bir masada,
İçiyorum son çayımı,
Sigaramı yerde öldürürken,
Çakmağım ağıt yakıyor ölüsüne.
Uzun l/afın kıssası,
Sen gittiğinden beri,
Ben her gün ayakları sakat bir masada kıydım sigaraların canını.
Anam dilimi kaybetmişti anayasa/kta,
Ve ben
Her gün atılırdım ayakları altındaki cennetten.
Lal’dı.
Vardı.
Bir soykırımdı bu katili meşhur,
Ben sana hiçbir zaman hiçbir şey anlatamadım.
Zaten sende beni hiç anlamadın,
Güle güle kullan bu ömrü,
Parşömene kopyaladım acılarımı şimdi.
Pablo’nun tüm şiirleri şahitti buna,
Oysa İsa’aya sev demişti Allah.
Ben deli gibi sevmiştim seni,
Sonra,
Oku dedi Allah,
Canımı okudun parça parça.
Şiirin sahibi
Cevap Yaz